Στις μέρες μας όλο και περισσότερες γυναίκες προσπαθούν να αποκτήσουν παιδί μέσω της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Το τελικό στάδιο για να ολοκληρωθεί η διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι η εβρυομεταφορά. Διαβάστε πώς γίνεται.
Η εμβρυομεταφορά αποτελεί το τελευταίο βήμα στην προσπάθεια εξωσωματικής αλλά ταυτόχρονα και το πλέον ευαίσθητο κομμάτι της διαδικασίας. Είναι γνωστό ότι τα ποσοστά επιτυχίας αυξάνονται όσο πιο εύκολη είναι η εμβρυομεταφορά. Η ύπαρξη αίματος στον καθετήρα εμβρυομεταφοράς μειώνει αυτόματα τα ποσοστά επιτυχίας, γι’ αυτό και οι “μαλακοί” καθετήρες έχουν τα καλύτερα ποσοστά επιτυχίας διεθνώς.
Σημασία έχει να μην εκλυθεί πόνος που με την σειρά του θα προκαλέσει συσπάσεις στην μήτρα. Οι συσπάσεις αυτές εκλύονται επίσης αν ο καθετήρας ακουμπήσει τον πυθμένα της μήτρας μέσω έκλυσης προσταγλανδινών και οξυτοκίνης.
Με σκοπό να περιορίσουμε τις δύσκολες και αιματηρές εμβρυομεταφορές, χρησιμοποιούμε ποικίλες τεχνικές. Οι δοκιμαστικές εμβρυομεταφορές εκτελούνται ώστε να γνωρίζουμε τι θα συναντήσουμε και να επιλέξουμε τον κατάλληλο καθετήρα. Συνήθως πραγματοποιούνται είτε πριν αρχίσει η πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας είτε αμέσως πριν από την κανονική εμβρυομεταφορά. Μερικά κέντρα εκτελούν και τις δύο προαναφερθείσες δοκιμαστικές εμβρυομεταφορές.
Αν η δοκιμασία δείξει ένα ιδιαίτερα στενωτικό τράχηλο, τότε θα επιλεγεί η διάνοιξη με κηρία πριν από την εξωσωματική γονιμοποίηση. Επίσης, είναι δυνατόν να τοποθετηθεί ράμμα στον τράχηλο κατά την ωοληψία ώστε η έλξη να γίνει “ευγενικά” κατά την εμβρυομεταφορά. Σε συγκριτικές μελέτες που έχουν δημοσιευθεί, η χρήση της δοκιμαστικής εμβρυομεταφοράς έδειξε καλύτερα ποσοστά επιτυχίας.
Ένα άλλο συχνό δίλημμα αφορά την χρήση υπερήχων κατά την εμβρυομεταφορά. Η χρήση υπερήχων σαφώς βοηθά ώστε ο καθετήρας να μην ακουμπήσει τον πυθμένα της μήτρας και να εκλυθούν συσπάσεις, όπως και σε περιπτώσεις όπου έχουμε ινομυωματώδη τοιχώματα που εμποδίζουν. Επίσης, η ανάγκη πλήρους υγρής ουροδόχου για να δούμε υπερηχογραφικά βοηθά να μπει σε ευθεία το τραχηλικό κανάλι με τη μητρική κοιλότητα.
Πολλοί, ακόμη και σήμερα εκτελούν τις εμβρυομεταφορές χωρίς υπερηχογραφική βοήθεια, ενώ άλλοι συνηγορούν στη μεταφορά των εμβρύων σε συγκεκριμένη απόσταση 6 – 6,5cm από το έξω τραχηλικό στόμιο. Σε πολλές μελέτες όπου συγκρίθηκε η υπερηχογραφική με την “τυφλή” εμβρυομεταφορά, φαίνεται ότι η πρώτη υπερτερεί χωρίς όμως να μπορούν να εξαχθούν τελεσίδικα συμπεράσματα.
Αναισθησία δεν χορηγείται συνήθως κατά την εμβρυομεταφορά, ενώ είναι σύνηθες να αφαιρείται η τραχηλική βλέννα που μπορεί να στομώσει τον καθετήρα μας και να δυσχεράνει την μεταφορά. Η εναπόθεση των εμβρύων γίνεται 5 – 10cm απόσταση από τον πυθμένα της μήτρας, εν τούτοις πρόσφατες μελέτες θεωρούν ακόμη καλύτερη τη μεγαλύτερη απόσταση από τον πυθμένα.
Μετά την είσοδο των εμβρύων στην μητρική κοιλότητα καλό είναι να κρατάμε πατημένη τη σύριγγα ώστε να μη δημιουργηθεί αναρρόφηση των εμβρύων. Σκόπιμη είναι η αργή απόσυρση του καθετήρα μας ώστε να μειωθεί η αρνητική πίεση και … Καλή επιτυχία!
